Hier moet je dan een hele lijst opsommen van wat je allemaal gedaan hebt. Daar ben ik zo slecht in. Een kunstenaar die alles als een boekhouder bijhoudt gaat niet van de gebaande wegen af. Terwijl een kunstenaar dat vanaf het voortgezet onderwijs doet. Daaraan herken ik een kunstenaar.  Die gaat een risico niet uit de weg. Dat is de echte kunstenaar. Iemand die eerst veilig een inkomen genereert en dan de stap naar de kunst zet, die durft in zijn werk het veilige, mooie niet te verliezen. Dan kun je niet ontdekken wat de echte kunstenaar kan ontdekken, door die stap op ± 18 jaar wel te zetten.

Zij heeft ook even een omwegen gemaakt. Dit maakte dat ze de rode draad daarna niet meer zou loslaten. De kracht van voor kunst te kiezen heeft z e wel direct naar het voortgezet onderwijs gezet en dat is belangrijk. dan ga je voor het onvoorwaardelijke. Dan bezit je de kracht die je later vaak nodig zult hebben. 

Ze ging voor duidelijkheid. 

Wat schildert ze? Het niets wat alles omarmt. Als je dat zelf toelaat.

Waarom heb je dan nog een lijst nodig van alles wat je ooit gedaan hebt? Je hebt er alles aan gedaan, dat is genoeg. Dat zien en voelen mensen, vooral ook de mensen die niets met kunst hebben. Zo fijn.