In haar atelier laat kunst haar een reis maken naar extra leven. Extra tijd.

In de film begint ze met het schilderij waarmee ze in universele kleur op reis vertrekt.  

Ze volgt heel de tijd de rode draad. Ze laat de draad door haar lichaam razen. Dit lukt alleen door stil te staan en leeg te zijn. Het wonderlijke is dat ze in biografieën van kunstenaars leest dat ook zij dit tijdelijk deden in hun leven. En ook voelden dat ze iets op het spoor waren. Ze kreeg een doorgang te zien met stil en nuchter te zijn in plaats van de drank, drugs en onrust die lang met kunstenaars vergeleken werd.

Het licht in de slaapkamer op het einde van de film valt binnen op het schilderij met de nieuwe adem. Het licht reageert. Ze herkent dit licht dat reageert en volgt dit in heel haar oeuvre. Kun je dit volgen? Het volgt jou en vertelt. Eindelijk. We hebben er lang op moeten wachten maar nu zijn we er ook pas echt klaar voor.

Zij woont niet voor niets in Wortel.

Toen ze in Wortel ging wonen zag ze wortel als eten. Tijdens deze reis werd het haar duidelijk dat het voor haar de wortel van ontwikkeling was. Een nieuw begin.

Ze voelde de druk van de wortel. Het voelde bijna als topsport aan. Hoe kan dat nu weer? Het was te leuk om het niet te vernoemen.

Ze heeft niet voor niets verbazingwekkende gegevens over de boomwortels van Van Gogh bloot gelegd. Dit heeft alles met haar woonplaats te maken.

Waarom overkwam haar dit? Ze vernoemt dit regelmatig in haar dagboeken. Ook zij had er eerst geen idee van.